فى بحر هواك .. شعر .. بتول العتربي

نسايم شوق وبتهدى
تقول للصبح روح عندى
ولما الورد يهوانا
يوماتى يحس بهوانا
ولون الزهرة جوانا
سحابة صيف وبتعدى
وأنا ووعدى
أمرنى أشوف الغية
وكام كلمة ملاغية
وسيرة وحيرة فى النية
وأنا وحدى
قطفت الدمع بايديه
وكان سايل كما الميه
وتهت فى بحر حنيه
أنا والبحر والميه
ومركب صيد معديه
بترمى شبكها حواليا
ماكانش فى إيدى غير قلمى
راح أكتب بيه عن ألمى
دا لما وقعت فى شباكها
وكنت الصيدة فى أفلاكها
فردت قلوع جناح ليا
وقلت ح أصير فدائيه
وأواجه أنا التيار
بكلمة حق تشق نهار
وليل ما يفوت هنا عليا
وكلمة ف كلمة والتانية
لقيت نفسى كدا فى ثانية
أنا العايمة كبلطية
ونجمة فوق معدية
صبح صارى ملا الدنيا
حديث سارى مع الملايين
حلفت يمين
ما أرجع تانى مخفية
# بتول العتربى

٥